Η Λίμνη των Ευχών κι η Απουσία των Αισθήσεων

Βλέπω έπεσε σιωπή, έστω προσωρινή. Για να έχετε λοιπόν κάτι να διαβάσετε, έστω ανούσιο...

Η λίμνη των ευχών δεν είναι μια συνηθισμένη λίμνη. Η μοναδικότητά της δεν έγκειται μόνο στο που βρίσκεται και τι "αγκαλιάζει" με τα νερά της. Ελάχιστοι την έχουν αντικρύσει αν και πολλοί, πάρα πολλοί βουλιάζουν εκεί, χωρίς καν να το γνωρίζουν. Το νερό της δεν είναι ούτε κρύο, ούτε ζεστό και μοιάζει αέρινο. Δε μπορείς να το αντιληφθείς με την αφή, δεν έχει γεύση ή οσμή, δεν κελαρύζει για να αφουγκραστείς κάποιον ήχο, ενώ βρίσκεται στο σκοτεινότερο σημείο του κόσμου, εκεί που τα μάτια δεν διατρυπούν και δε συνηθίζουν το σκοτάδι. Αν κάποιος κατάφερνε να τη φωτίσει, θα διέκρινε στο βυθό της εκατοντάδες χιλιάδες νομίσματα. Θα ένιωθε πως βρίσκεται στην άκρη του ουράνιου τόξου, εκεί που φημολογείται πως ξωτικά κρύβουν τον αμύθητο θησαυρό, έναν θησαυρό καταδικασμένο να βρίσκεται στην άκρη των χρωμάτων, στο τέλος κάθε βροχής.
Η λίμνη των ευχών είναι η μητέρα της απουσίας των αισθήσεων και γενικότερα η μητέρα κάθε απουσίας. Κάποτε εθεωρείτο το ενδιάμεσο στάδιο δύο διαφορετικών κόσμων, την εποχή που ο άνθρωπος δε γνώριζε και απλώς υπέθετε. Οι μύθοι έλεγαν πως κάποιο Ον αναλάμβανε να σε βοηθήσει να τη διασχίσεις με αντίτιμο ισοδύναμο μιας ευχής. 'Επειτα άλλαξαν οι καιροί, ο άνθρωπος πίστεψε ότι γνωρίζει ή ότι δε πρέπει να γνωρίζει κι έπαψε να στέλνει νομίσματα στα νερά της λίμνης. Η ευχή αντικαταστήθηκε με τη προσευχή, τα νομίσματα μαζευόντουσαν σε ειδικά κλειδωμένα σιδερένια κουτιά για να υπηρετήσουν σκοπούς καλούς ή κακούς και για το Ον σιγά σιγά οι μύθοι άλλαξαν. Λέγεται πως εγκατέλειψε τη Λίμνη, η οποία μάλλον βρισκόταν βαθιά μέσα στη Γη και ανέβηκε στον "γνώριμο" κόσμο προκειμένου να συνεχίσει τη δουλειά του εκεί. Αυτή τη φορά όχι απλώς χωρίς αντίτιμο εκ μέρους των ανθρώπων αλλά επειδή η μεταφορά ήταν μάλλον πολύ περισσότερο φρικτή από πριν, το Ον θεωρήθηκε πολύ πιο φρικτό σε εξωτερική αλλά και εσώτερη όψη. Στο τέλος κατηγορήθηκε για ότι άσχημο αυτού του κόσμου, να καραδοκεί για "θύματα" όντας σατανικό. Όλοι το θέλησαν να εναντιώνεται στη ζωή και να επιτίθεται σε ότι όμορφο, βλασφημώντας ταυτόχρονα αυτό που θεωρούσαν πηγή κάθε παρουσίας ακόμα και της παρουσίας του ίδιου.
Κανείς δε ξέρει αν όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της ψευδαίσθησης του ανθρώπου πως γνωρίζει, ή της επιθυμίας του να μην γνωρίζει. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι ξέχασαν τη λίμνη, μια λίμνη που δεν υπάρχει μόνο για όσο πιστεύεις σε αυτή και σίγουρα δεν εξαρτάται η ύπαρξή της από τον αριθμό των νομισμάτων στα βάθη της. Αυτά απλώς δείχνουν κατά πόσο αναγνωρίστηκε η ύπαρξή της, η λειτουργικότητά της και βέβαια τη "διακοσμούν", μια διακόσμηση που έτσι κι αλλιώς δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, αφού ουδείς είναι ικανός να την αντικρύσει.
Η λίμνη υπάρχει και συνεχίζει ν' αγκαλιάζει τα πάντα, γιατί τα πάντα κάποτε αναζητούν μια αγκαλιά, έστω και ανεπαίσθητη όπως η δική της. Και ναι, είναι η μητέρα κάθε απουσίας κι ο τελικός αποδέκτης κάθε παρουσίας. Είναι "Η Λίμνη των Ευχών" ή κατά άλλους της "Απουσίας Των Αισθήσεων".