Τρίτη, Σεπτεμβρίου 05, 2006

Don't Forget



Ζωγράφησε ο/η Vix3n @ 8:45 μ.μ.   4 Σχόλια

4 Σχόλια:

At 9:47 μ.μ., Blogger Antonis είπε...

Το κολάζ που έχεις κάνει είναι πολύ καλό τεχνικά.
Όμως νομίζω ότι ΜΙΑ φωτογραφία εκφράζει πολύ περισσότερο το συναίσθημα.
Δειγμα από μερικές πολύ καλές που αφορούν τον πόλεμο μπορείς να δεις εδώ : http://www.athousandandone.com/search.php?q=war
με καλυτερη νομίζω αυτή από τον Ισπανικό Εμφύλιο.

Άποψη μου ότι έπρεπε να λείπει η αμερικάνικη σημαία. Ο πόλεμος είναι ίδιος όποιος και αν τον κάνει...

 
At 1:13 μ.μ., Blogger Nikos Apomakros είπε...

Θεωρώ ότι η σημαία είναι σύμβολο. Κι είναι άπειρες οι φορές που ένα σύμβολο εκγενικεύεται. Τρανό παράδειγμα η κλασική σβάστιγκα που χρησιμοποίησε η Γερμανία στα μέσα του αιώνα. Ένα σύμβολο που με την πάροδο του χρόνου αλλοιωνόταν όπως μάλλον και τα περισσότερα σύμβολα. Έτσι η σβάστιγκα βρέθηκε να συμβολίζει την επιθετική πολιτική, τον ρατσισμό, τον σαδισμό, τον φασισμό και πολλές φορές την σκοτεινότερη πλευρά της ανθρώπινης φύσης σε κοινωνικοπολιτικά πλαίσια.
Η αμερικάνικη σημαία πλέον, εξαιτίας τακτικής, επιλογών και χρήσης του συμβόλου σε συγκεκριμένες συνθήκες από την κορυφή της πυραμίδας που την υποστηρίζει, μοιάζει να είναι άξια αντικαταστάτρια σε συμβολικό επίπεδο της πλέον ξεπερασμένης, μπανάλ και ντε μοντέ σβάστιγκας.

Κατ'εμέ ορθώς παίρνει μέρος στο κολάζ, αφού αποτελεί σημείο, σημάδι, σφραγίδα και υπογραφή της πολιτισμένης, εκσυγχρονισμένης, αλλά κατά τ'άλλα παρακμιακής, στο επίπεδο "Κοινωνίας ανθρώπων", εποχής μας.

Όσον αφορά το κολάζ vs φωτογραφία, θεωρώ πως όντας τέχνες και τα δύο, απλώς διαφοροποιούνται στο τι προσφέρουν, πότε και με ποιό τρόπο. Αν πω ότι ο Μότσαρτ με συγκινεί περισσότερο από τον Ελύτη, σαφώς θα λέω αλήθεια. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι αυτή η αλήθεια αφορά ουσιαστικά μόνο εμένα και μάλιστα μια πολύ δεδομένη στιγμή. Ίσως επειδή στο μέλλον ο Σεφέρης θα με συγκινήσει περισσότερο από τον Μπαχ, που με συγκινεί περισσότερο από τον Κοέλο, ο οποίος με συγκινεί περισσότερο από τον Πικάσο, που ανά στιγμές με συγκινεί περισσότερο από τον Βέρντι.
Άσε που αν μιλήσω για Loreena McKennit, Tori Amos, Enya κτλ, θα πρέπει να σβήσω κάθε άλλο είδος τέχνης από μέσα μου.

ΥΓ: Και η πλάκα είναι ότι συμφωνώ πως πολλές φορές μια απλή-λιτή φωτογραφία δίνει περισσότερο νόημα από την αραβουργηματικά περιπλοκότερη εικόνα...

 
At 1:33 μ.μ., Blogger Antonis είπε...

Δεν συμφωνώ μαζί σου. Το κολαζ δεν είναι τεχνη. Εκφράζει ίσως μια καλλιτεχνική ανυσηχία, αλλά όχι για μένα δεν είναι τέχνη. Όπως και πολλές άλλες τέχνες...

Και μιας και η vix3n χρησιμοποίησε τη φωτογραφία της Dorothea Lange (Korean child), μιας πολύ μεγάλης φωτογράφου, ίσως της μεγαλύτερης που έβγαλε ποτέ η Αμερική, παραθέτω δύο φωτογραφίες της για τις οποίες πιστεύω πως ότι κολαζ και να κάνει κανείς δεν μπορει να αποδώσει το συναίσθημα που "βγάζουν" αυτές οι φωτογραφίες. Η φτώχια, η μιζέρια, η δυστυχία!!!! Φοβερές φωτογραφίες!!!

http://www.dpgr.gr/usergalleries/displayimage.php?album=5895&pos=22
http://www.dpgr.gr/usergalleries/displayimage.php?album=5895&pos=13

 
At 1:52 π.μ., Blogger Vix3n είπε...

Ωραιά η photo από τον Ισπανικό Εμφύλιο. Προσωπικά μου άρεσε πιο
πολύ από αυτές που είδα η "D-Day - Omaha Beach Landing".

Εννοείται ότι ο πόλεμος είναι ίδιος όποιος και αν το κάνει.
Αλλά όπως είπε και ο απόμακρος, η σημαία είναι πιο πολύ συμβολικό.

Δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί τέχνη το κολάζ ή όχι.
Αλλά είναι άδικο να συγκρίνεις μια φωτογραφία με ένα κολάζ.
Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα.

Μια φωτογραφία μόνη της μπορεί να σου βγάλει ένα δυνατό
συναίσθημα που ένα κολάζ δεν θα μπορούσε ποτέ.
Ένα κολάζ ομως μπορεί να σου διηγηθεί μια ολόκληρη ιστορία.

p.s.
όντως πολύ ωραίες φωτογραφίες οι 2 τελευταίες :)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home