Είναι βαριά, βαριά...

Είμαι πολύ στεναχωρημένος…

Γιατί;

Επειδή δεν άκουσα και σήμερα το μεγάλο αυτό σύνθημα «Είναι βαριά, βαριά η πούτσα του τσωλιά». Δυστυχώς η πούτσα του ταυρομάχου ήταν πιο βαριά. Του δικού μας ούτε που του σηκώθηκε, συνεπώς δεν μπορούμε καν να μιλήσουμε για «ειδικό βάρος».

Δεν ξέρω πολλά από μπάσκετ (ενώ στο ποδόσφαιρο είμαι αυθεντία, κάτι σαν τον Αλέφαντο), αλλά θα προσπαθήσω μέσες άκρες να εξηγήσω γιατί τη φάγαμε από τους Ισπανούς (και ήταν βαριάάάάά).

Πρώτον : γιατί ξεκωλιάσαμε προχθές τα Αμερικανάκια. Και δυστυχώς είχαμε πολλούς και απανωτούς οργασμούς. Που να μας σηκωθεί τώρα για τις Σπανιόλες.



Δεύτερον : γιατί έλειπε η καλύτερη γκόμενά από το μπουρδέλο τους, ο Γκασόλ. Μας πώς να μας σηκωθεί όταν έχουν μόνο κάτι κοντές σαν τον Ναβάρο. Βέβαια στο τέλος που είδαμε εκείνη την ψηλή τον Γκαρμπαχόσα, κάτι πήγε να γίνει αλλά ήταν πολύ καυλωμένη ρε αδερφέ μου. Θα μας ξεπάτωνε!!!



Τρίτον : γιατί δεν πιστεύουμε στο αμερικάνικο ρητό «Ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα». Όλοι αξίζουν συγχαρητήρια ακόμα και ο τελευταίος, έστω και για την προσπάθεια (άκου μαλακίες, ας είχατε έρθει τελευταίοι και θα δεις τι θα ακούγατε).

Τέταρτον : δεν θέλαμε να τους κερδίσουμε στην Ιαπωνία. Τους το φυλάμε για το Πανευρωπαικό που θα γίνει στην Ισπανία του χρόνου. Εκεί θα τους ξεσκίσουμε μέσα στο σπίτι τους, όπως κάναμε με τους Πορτογάλους στο ποδόσφαιρο. Για να τους πονέσει πιο πολύ.

Πέμπτον : γιατί όλοι μετά την τσόντα με τα αμερικανάκια σκεφτόντουσαν τις γκόμενες που θα πηδήξουν από Δευτέρα. Ο Σπανούλης τις Αμερικανίδες στο Χιούστον, ο Παπαλουκάς τις Ρωσίδες στη Μόσχα και ο Σχορτσιανίτης τις όμορφες έγχρωμες Πειραιώτισσες. Έπρεπε να κρατήσουν δυνάμεις για την Δευτέρα.

Έκτον : γιατί ο Κακιούζης δεν ήθελε happy end στο βιβλίο που θα γράψει για την Εθνική. Του αρέσουν τα μελοδραματικά φινάλε.

Έβδομον : γιατί προχθές εμφανίσθηκε ως δια μαγείας ο Ορφανός στους πανυγηρισμούς. Και όπως όλοι ξέρετε ο Ορφανός είναι εκτός από υφυπουργός και στέλεχος του κόμματος που έχει ως επίτιμο πρόεδρο τον πάντα τυχερό Κωστα Μητσοτάκη (μακριά από μας). Μετέφερε λοιπόν μια ευχητήρια κάρτα την οποία παρέδωσε προσωπικά στον Γιαννάκη.



Και τελευταίο : τον προπονητή τους τον λέγανε Πεπού Χερνάντεζ δηλαδή Πιπού Χερνάντεζ. Νομίζαμε ότι ήταν καλός στις πίπες.

Αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ όχι να παίρνει αλλά να δίνει…



(ρε ποιον μου θυμίζει, john ποιον λές;;;)

P.S.

Μόνο και μόνο που ο πολύς NBAer και MVP των φετινών τελικών ΝΒΑ, κος. Ουέιντ έμαθε που πέφτει η Ελλάδα και πόσο βαριά την έχει, φθάνει και περισσεύει για αυτήν την Εθνική Ομάδα.

Πάμε ολοταχώς με βιάγκρα για το Πανευρωπαικό στην Ισπανία του χρόνου…

Είναι βαριά, βαριά….
Είναι βαριά, βαριά…