Διακοπές σε 335 ημέρες πάλι...
Δυστυχώς οι διακοπές τελείωσαν.
Η αίσθηση που άφησαν είναι όπως πάντα γλυκόπικρη.
Γλυκιά γιατί πέρασαν μερικές ημέρες έτσι όπως σχεδόν ονειρευόμασταν και πικρή γιατί πέρασαν τελικά.
Αυτό που διαπίστωσα στο διάστημα αυτό είναι ότι όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή μας, έτσι και για τις διακοπές μας έχουμε επιθυμίες, θέτουμε στόχους και προσδοκίες. Αν αυτές οι επιθυμίες υλοποηθούν και οι προσδοκίες πραγματοποιηθούν, τότε νιώθουμε ικανοποιημένοι, και προσωρινά τουλάχιστον ευτυχισμένοι. Τότε οι διακοπές μας στέφωνται από απόλυτη επιτυχία, διαφορετικά...μάυρος χειμώνας.
Γι'αυτό και ποτέ δεν πρέπει να ρωτάς κάποιον αν πέρασε καλά στις διακοπές του, ή να του ζητάς να σου προτείνει κάποιο μέρος για να κάνεις και εσύ τις διακοπές σου.
Όταν κάποιος είναι ευτυχισμένος όταν έχει παρέα μόνο ένα βιβλίο και ένα μπαλκονάκι και κάποιος άλλος είναι ευτυχισμένος όταν έχει παρέα 500 τρελλούς να κουνιούνται ιδρωμένοι σε beat ρυθμούς σε κάποιο club, οι διακοπές τους είναι πολύ διαφορετικές.
Για τον πρώτο η προσδοκία του είναι το βιβλίο του να έχει το τέλος που φαντάζεται και για τον δεύτερο η νύχτα του να έχει επίσης το τέλος που φαντάζεται.
Ο πρώτος θα πει ότι πέρασε καλά στις διακοπές του αν δεν τον ενοχλεί κανένας την ώρα που διαβάζει το βιβλίο του και ο άλλος θα πει ότι πέρασε χάλια επειδή δεν του έκατσε τελικά εκείνο το μωρό από τη Βαυαρία.
Γούστα είναι αυτά...
Εγώ πάντως πέρασα καλά.
Και του χρόνου με υγεία...
3 Σχόλια:
Και από την Μολδαβία να ήταν καλή θα ήταν...
Καλό Χειμώνα!!!
Παραθέτω αποσπάσματα από το έπος του Γκίλγαμες, πινακίδα Χ.
Ο Ουρσανάμπι μίλησε στον Γκιλγμές και είπε¨
Γιατί ειν΄τα μάγουλά σου μαραμένα, το πρόσωπο βαθιά
Χαρακωμένο;
Γιατί τόσο δυστυχισμένη είναι η καρδιά σου και τσακισμένη η όψη σου;
Γιατί τόση θλίψη βαθιά μέσα σου κλείνεις …
….
Ο Γκίλγαμες μίλησε στον Ουρσανάμπι και είπε
Τόσο δυστυχισμένη είναι η καρδιά μου και τσακισμένη η όψη μου
Γιατι θλίψη βαθιά μέσα μου έχω ...
Ο Ενκιντού ο φίλος μου ...
Που αντάμα τα βουνά ανεβήκαμε,
Τα πάντα κατακτήσαμε ...
....
Η μοίρα των ανθρώπων τον ενίκησε.
Γύρισε ... ΑΠΟ ΤΙΣ Δ Ι Α Κ Ο Π Ε Σ !
αχαχαχααχαχ ουφ...
Καλό Γιάννη :). Ω ναι, υπάρχει τρόπος να γελάς και στο γραφείο. Ευτυχώς.
Φυσικά δεν γέλασα με το κείμενο... αλλά με την αντιστοίχιση ;). Ήταν καλή ιδέα. Μην παρεξηγηθώ κιόλας.
Κατά τ'άλλα και μένα με τρώει το ρημάδι το παράπονο. Που είναι η καταραμένη άδεια μου; Που πήγε; Και γιατί την ονομάζω "άδεια" αφού ήταν η πιο "γεμάτη" περίοδος τους τελευταίους μήνες. Φαντάζομαι του Αντώνη ήταν πιο γεμάτη βέβαια... παραφουσκωμένη μάλιστα.
Εν πάσει περιπτώσει, θαρρώ πως οι "διακοπές" κάτι οφείλουν να διακόπτουν. Όσο μεγαλύτερο σε διάρκεια ήταν αυτό που "διέκοψαν" τόσο περισσότερο σημασία και νόημα μοιάζει να έχουν.
Ναι οκ, θα με κράξετε κάποιοι. Προτού να προβείτε σε οποιαδήποτε επιθετική πράξη :Ρ, ένα θα πω... Το σπάνιο, το πολύτιμο, το ελάχιστο, το καθ'όλα μη αρκετό, το άξιο, το πολυπόθητο... Όλα αυτά έχουν μια άρρηκτη σχέση μεταξύ τους. Το γιατί το ξέρουμε όλοι.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home